Eind jaren tachtig keert Andreas Burnier terug naar het Jodendom (zie inleiding Ruiter in de wolken) en dit boek is een queeste van de auteur naar haar eigen identiteit en een verdwenen cultuur die haar kan verlossen uit de wereld van glas, een bedreigende, kille, inhumane realiteit. De roman begint met een brief aan een ‘Dear unknown Rabbi’. Autobiografische brieven die voortdurend het verhaal in de roman onderbreken. Een verhaal van woede, onmacht en wanhoop en visionaire inzichten.
Het enige dat ik tegen mannen in het algemeen heb, is dat zij meestal iets tegen vrouwen hebben en dan met name in het religieuze jodendom, en merkwaardigerwijs bij uitstek in de mystieke traditie. Sexisme is wezenlijk in strijd met de diepste waarden van het overigens humane jodendom, maar het tiert desondanks welig daarbinnen, en de gedachte dat u zowel een geleerde, wijze en kabbalistisch geschoolde Jood zou kunenn zijn als een sexist, maakt mij radeloos.
Toen ik mijn verleden wilde gaan beschrijven, de biografie van een vernietigde tijd, bleken er, zoals u heeft gezien, drie personen te zijn ontstaan in plaat van de ene voor wie ik mijzelf altijd had aangezien.
[…] Eerst was er de vader, de vermoeide, ontgoochelde geleerd: eenzaam, uitgeput. David Reiser was geboren omstraaks 1920, toen de twintigste eeuw, die vervloekte rattenkuil in de millenia oude Europese cultuur, pas werkelijk begon te ontstaan. De Eerste Wereldoorlog had zijn cultuurvernietigende taak volbracht. De stoffige beklemming van de Europese negentiende eeuw was voorbij.
[…] Vervolgens verscheen de zoon. Hij heette bij een naam die de zijne niet was. Zijn eigenlijke naam was Gideon. Hij was geboren lang na de helletocht van de Tweede Wereldoorlog, omstreeks 1960. De wereld van gebureaucratiseerde perfectie, gerobotiseeerde mensen, elektronische slavernij. […] Gideon, de jongste van mijn drievoud, zou de zwaarste strijd moeten voeren: een strijd zonder bloed of tranen, zonder aantoonbaar verdriet of zichtbaar lijden.
[…] Als derde persoon manifesteerde zich de moeder: Hester Bothen, geboren rond 1930, een vrouw die haar zoon alleen had grootgebracht, die een uiterlijk aangepast en - voor een vrouw! - redelijk geslaagd leven leidde. Haar innerlijk was een nachtmerrie.
Het boek is alleen antiquarisch verkrijgbaar:
