Deze roman is niet te beschrijven in klassieke termen. Het is geen verhaal van A tot Z. Er komen veel thema’s aan bod en dat weerspiegelt zich in de namen van de hoofdstukken: De zeenevels van het verleden, De leeuwentemster, Tussen Honolulu en de westkust, Het ontwaken, Het verzonken Alexandrië en dit alles wordt voorafgegaan door een poëtisch intro dat vaak wordt geciteerd.
In het hart van iedere minnaar slaapt de totale geliefde. Zolang zij daar slaapt, is zij vormloos, maar nauwelijks heeft een lichtstraal haar gewekt of zij rekt zich uit, strekt zich, krijgt een gestalte en een naam. Soms wordt zij een fragiel, beeldschoon meisje. Soms verheft zij zich en het blijkt een jongen te zijn, van wie de vrouwelijke sekse pas op den duur zal worden onthuld, na vele ontwikkelingen en intrigues. Soms is zij de Grote Moeder, soms het kind dat om bescherming vraagt, soms een narcistisch duplicaat, soms het demonische oergeweld.
In tegenstelling tot wat de Libelle, de Viva, de Margriet en andere gestudeerde psychologen ons willen wijsmaken over het prachtige van ‘verstandshuwelijken’ (die tot een laat, rustig geluk kunnen uitbotten) ben ik een groot voorstander van een wat dierlijk begin van een relatie. Vijf keer per dag en nooit is het genoeg (‘Mijn God, schat, alweer’), dat is de beste bodem voor intelligente, gezonde, niet-neurotische kinderen, een efficiënt gerunde huishouding, een overvloedig kostwinnerschap en een kalme verstilling op de daartoe geëigende leeftijd. (Graag jong als beest en oude als geest, zo iets.)
Het boek is alleen antiquarisch verkrijgbaar:
Online te lezen via DBNL (zie hierboven)
